chłód o poranku

chłód o poranku
czerwień pelargoni
skuta lodem

Listopad tego roku

biec przed siebie

aleją szepczących drzew

dotykać barw i lśnień

ścigać wiatr

jak długo jeszcze

słońce otuli ciepłem

dni pachnące jesienią

jak długo jeszcze noce

nie pomalują bielą traw

a rankiem będą mnie witać

kępy marcinków

jeszcze kwitnie werbena

i pelargonie czarują szkarłatem

tylko czasem tęsknota

układa w dłoniach

biały puch

i świeci w oczy

kryształkami szadzi

szarość poranka

szarość poranka
marcinki za progiem
całe w bieli

Niezwykły listopad

zerwałam soczystą poziomkę  

po Wszystkich Świętych  

dni czarują słońcem  

noce tchną ciepłem  

popatrz  

jeszcze dąb w czerwieni  

uśmiecha się na polu  

jesiennego walca tańczą trawy  

przytul do serca  

mglisty poranek  

dotknij przestrzeni  

pomiędzy kroplą deszczu a duszą  

nie zapraszaj zimy  

ona jeszcze ma czas