Nasz historia

pokazałeś mi raj

ustami zapisałeś historię

naszej miłości na ciele

tak spragnionym

prosiłam o więcej

ciche popołudnie

usłyszało mój krzyk

rozkosz rozpełzła się po duszy

wprawiła serce w drżenie

czy jeszcze kiedyś

przejrzę się w twoich oczach

wtulę się w szyję

czy nie zapomnisz

słoneczne haiku

słońce przez gałęzie

pędy bluszczu na drzewie

dążą ku światłu

plama słońca

ważka nad makami

zatacza kręgi

promienie słońca

między różą a różą

motyl w locie

ziołowe haiku

kępa dziurawca

zaskroniec na ścieżce

umyka w cień

gałązka mięty

resztka zapachu jeszcze

na mojej dłoni

cząber w doniczce

w cieniu krzaczka ślimak

znaczy ślad

haiku burzowe

grzmot za grzmotem

w kałuży wirują

płatki róży

burza z deszczem

w potokach wody pod bzem

para wróbli

burza w odwrocie

w kałuży przegląda się

kępka nagietków

Tęsknota...

tęsknota utkana z wieczornej mgły
połączyła w jedno
nasze marzenia
wiatr subtelną nutą
gra z uczuciami
ciche szepty i westchnienia
pieszczą samotne serca

zakazana miłość
stąpa cicho i skrada się jak złodziej
nie dane nam pocałunki
nie poczuję ciepła twoich ramion
pozostaną wspomnienia i żal
szarpiący dusze

Słowa miłości

kołyszę w ramionach tą chwilę
gdy po raz pierwszy
powiedziałeś że kochasz
tulę słowa
nie pozwalając im się wymknąć
ulecieć w nicość
 
jak to jest
że marzenia potrafią uskrzydlić
dodać blasku dniom
pomalować w roziskrzone barwy
ten magiczny moment gdy z jawy przechodzę w sen
potrafią
to czemu smutek wciąż tka ciemne szaty
tęsknota powala
a przeznaczenie rozdziera złączone serca
 

Czemu...

Schwyciłam w dłonie smutek

melancholia dławi

nie potrafię już zliczyć chwil

pełnych żalu za straconą miłością

spójrz

dzień dogasa

zabierając z sobą moment szczęścia

nieuchwytny jak wiatr

jak woń jaśminu

w czerwcową noc

czemu poranki są tak samotne

a wieczory nie tulą

naszych serc

nie łączą ciał w jeden monolit

nie splatają palców

Dlaczego

Marzenia na skrzydłach motyla

suną w głębi serca

tęsknota wychodzi z ukrycia

śnię o twoim dotyku ustach dłoniach

piękno chwili trwa

słodkie jak pierwsze pocałunki

miłość odbiera rozum obezwładnia

wczoraj i dziś

jutra nie ma

ginie uwięzione w otchłani rozsądku

trudności się piętrzą kąsają duszę

żal pozostaje

dlaczego nie możemy

tulić w ramionach naszego szczęścia

dlaczego pożegnanie

czyha tuż za progiem

dlaczego…