czekam

Nie dzwonisz kolejny dzień
czekam
jesienne słońce...
nie ogrzeje serca
nie doda barw chwilom
parkowy klon pachnie deszczem
cisza zdradą

czemu nie odeszłam wczoraj
czemu pozwoliłam się przykuć
spętać zniewolić
dlaczego słowa miłości
zawiązały mi oczy
jutro też jest dzień

zachód słońca
dzikie gęsi w kluczu
lecą i lecą

poryw wiatru...
liście brzozy na jezdni
suną we mgle

klony w czerwieni
za drzewami znika
klucz dzikich gęsi

nasze jesienie

Z dnia na dzień winobluszcz
zapłonił się szkarłatem
wiatr trąca trawami...
jak struną wiolonczeli
pieśń przemijania
wciąż brzmi

popatrz odeszło kolejne lato
wczoraj emocje wrzały
dziś spokój spaja i koi

całuję twoje posrebrzone skronie
masz włosy delikatne
niczym nitki babiego lata

czy przyszłą jesień
też powitamy wspólnie
czy tęsknota zakołacze
do opuszczonej duszy

jesienne haiku

wierzba płacząca
zrzuca liście za liśćmi
szum strumienia

schyłek jesieni
winobluszcz przy pergoli
wciąż czerwony

plama słońca
szron na liściach dziewanny
jeszcze nie stopniał

jesienne haiku

sen nie nadchodzi
klangor dzikich gęsi
trwa i trwa

zagajnik w słońcu
między liściem a liściem
brąz podgrzybka

biel marcinków
miedzy kępami w cieniu
pyszczek jeża

Rok miłości

pod wrześniowym niebem
potknęłam się o twój uśmiech
otuliłeś mnie ciepłem...
jak wydzierganym szalem
jesienią
śledziliśmy pląsy liści
i nitki babiego lata
zamotane w marcinki
nocą
nasz złączony oddech
zawstydzał księżyc
pamiętasz zimowe wieczory
pachnące herbatą z miodem i wanilią
a choinkę i tego
zmarzniętego kota
którego przyjęliśmy pod dach
czy i wiosenne momenty
wymalują w naszych umysłach
obrazy jak ze snu
czy i je zapamiętamy