miłość

jest miłość szczęśliwa

wyśniona pełna ciepła

 i jest trudna

gdy ból kąsa serce

a ciche dni następują po burzach

jest miłość w samotności

gdy duszom nie po drodze z sobą

albo gdy jedna od drugiej stroni

i jest miłość surowa trzeźwa

nie karmi czułością osądza karci

jak rodzic niesforne dziecko

jest też toksyczna

ta przynosi więcej rozpaczy niż rozkoszy

i jest jak opoka trwała

i nietrwała bo odchodzi ledwie po preludium

życie

dzień za dniem przemija

kropla za kropla napełnia sadzawkę życia

młodość odeszła wraz z latem

dojrzałość ścieli się u stóp

jak liście jesienią

jakie czekają mnie chwile

 pełne ciepła

czarujące słodyczą

 i wspomnieniem żaru uczuć

czy zamglone zapłakane

podobne listopadowym porankom

gdy nostalgia chłodzi duszę

a może splotą się dobre ze złymi

niczym warkocz

późne lato

Późne lato

jeszcze słońce natchnione latem

liże łąki, lasy i ogrody

jeszcze dalie pyszne czarują i floksy

a już jesień kroczy w oddali

z bukietem nawłoci

i  koszykiem grzybów

już pogoda straszy deszczem

wiatr tarmosi trawy

nostalgia puka do serca

wnet liście zapłoną oranżem

mgły otulą poranki

 a lato odejdzie

wraz z motylami i zapachem maciejki

jesień i dojrzałość

lato odpływa z wonią maciejki

dni  coraz krótsze

poranki osnute mgłą

ileż jeszcze w dłoniach ciepła

ileż  żaru w sercu

namiętności

nim jesień nadejdzie

z szelestem liści i nostalgią

wszystko przemija

jak sen

dni miesiące lata

jeszcze wczoraj młodość barwiła policzki

dziś dojrzałość rzeźbi czoło

co będzie jutro

spokój w duszy i pokora czy nicość