wieczór przeciera oczy
zarzuca na ramiona ciemność
las za oknem ścieli się w ciszy
ty i ja przytuleni
chwytamy gwiazdy
piękno chwili wypala znaki w pamięci
noc miękkim welonem
splata się z mgłą
pamiętasz tamten wieczór
i tamtą noc
obietnice wyznania sekrety
i to co było później
pamiętasz
czy chcesz zapomnieć
Zadzwoniłeś o poranku
pomiędzy jednym kieliszkiem a drugim
tak jakbyś chciał
ukołysać dzień a zatrułeś go
nie widziałam twoich oczu
w moich zatliła się zgroza
były ciemne jak świat o północy
podeszłam do okna
spojrzeniem rozbudzając kwiaty
potem cisza
i nic nie poradzę na to
że wiatr nie chciał słuchać
twoich kłamstw
kiedy życie zamknie drzwi
dotknij wspomnień
o poetce pogrążonej w ciszy
i o poezji nieuchwytnej jak czas
pomyśl o przestrzeni
pomiędzy wersem a wersem
o uczuciach
wypowiadanych szeptem
i o tych krzyczących
i o szlochu
tak szloch też jest ważny
pomyśl o metaforach
układających się miękko w dłoniach
o ich pięknie czasem subtelności
i milionie znaczeń
wspomnij
Piszę ciągle piszę
wczoraj złożyłam strofy w wiersz
pachnący wiatrem znad pól
i drobinkami kurzu wirującymi w słońcu
dziś dotykam myślą żniw mojej młodości
gorączkę prac
parskanie spracowanych koni
ich spienione boki i zapach nawozu
wspomnienia napływają garną się i tłoczą
wciąż ich więcej i więcej
pamiętam
pokrzykiwania żniwiarzy
o czerwonych twarzach i zroszonych czołach
i ruchliwe ptaki na ścierniskach
i wozy ze zbożem
wypełnione po niebo
pamiętam…
Taka cisza między nami
już fanfary zamilkły
z goryczą liczę dni od rozstania
już tęsknota nie szarpie
jest ulga
ty i ja nici życia snuć będziemy osobno
nie po drodze nam razem
i tylko żal tych zachwytów
tych wzruszeń
straszny żal
nie mów nic
niech cisza kradnie pocałunki
w sekretnym miejscu
tuż obok serca
tyle lat
trwamy dłoń w dłoń
pieszcząc usta oddechem
tak słodkim tak ciepłym
dotykam tych lat
to celebrując każdy moment
to przeklinając los
jak długo jeszcze
będę trwać przy tobie
bez przyszłości
trzeci dzień
nie ma cię już cię nie ma
wciąż szukam cię wzrokiem
oczy zaszły mgłą
futerko zmierzwione już nie daje ciepła
za tęczowym mostem
czas nie płynie
nie ma chłodu bólu strachu
jest tylko światło
i miłość
poprowadź mnie ścieżką
pachnącą przeszłością
gdzie wieś przycupnięta w cieniu drzew
tchnęła spokojem i ciszą
gdzie słoneczniki, topinambury i malwy
kłaniały się słońcu
pokaż mi łany zbóż chabry i kąkole
weź w dłonie śpiew skowronka i klekot bociana
poprowadź mnie tam
gdzie dusza spragniona wytchnienia
pląsała w objęciach łąk i wiatru
poprowadź mnie i nie zapomnij
