łzy

łza za łzą

przejrzyste jak kryształowe paciorki

spływają subtelnie żalem

pomiędzy jednym a drugim drgnieniem serca

biorąc je szturmem

czy otworzysz bramy

czy pozwolisz by smutek potargał duszę

***

słońce zakwita szkarłatem

już chowa twarz

noc wpełza do pokoju zapalam świecę

jeszcze raz dotknij mojej skroni

pomaluj usta oddechem

nim odejdziesz z wiatrem

szeptem prowadzącym rozmowę z

mgłą na rozstajach dróg

czy słyszysz jak krzyczy

moja dusza

ujarzmiona i zniewolona

czujesz ból

widzisz samotność  chichoczącą w kącie

zanim powiedziałam tak

szukałam  schronienia

 nim powiedziałam tak

chciałam zbudować dom

na granitowej skale

miał tchnąć ciepłem i miłością

szukałam spokoju

chciałam pomilczeć z tobą

zaznać ukojenia i ugasić pożar wspomnień

pamiętam

noce krzyczące rozkoszą

czułość i tęsknotę gdy znikałeś choć na chwilę

i pewność jutra o poranku

wtedy powiedziałam tak

pamięć

to zapisane karty w pamiętniku

czasem czerpię z niej

 garściami

czasem zawodzi i ukrywa za woalem falującej mgły

to imię to zdarzenie

czasem wraca nagle jak błysk

w objęciach wspomnień

atrament

kropla za kroplą znaczy papier

litery układają się miękko

to co skreślę jest trwałe

trwalsze jak dotyk minionego dnia

jak chwila

***

nie potrafię nazwać

tego co między mną a tobą

tego  co nie kala ust a  nabrzmiewa ciszą

pachnie tajemnicą i wiecznością

co nie stawia granic ani nie trwoży

nie potrafię dotknąć

tej delikatności w przestrzeni serca

co łaknie więcej i więcej

do zatracenia

zaduszki

cmentarz trwa w ciszy

snuje się dym wśród chryzantem

wspomnienia o tych co byli

atakują myśli                     

tak kruche jest życie

żal zwilża oczy

żałoba kładzie się ciężarem

chwila zadumy smutku

i już samotność

ciemną smugą wypełza z kąta

czy długo jeszcze będę tak tęsknić