***
przytulam rześki poranek
floksy pachnące wilgocią
i mieczyki drżące
w objęciach złotolicych nawłoci
wczoraj pożegnałam bociany
umykające przed chłodem
dziś przytuliłam
wskakujące do kosza grzyby
jutro przytulę ostatnie pomidory
i pierwsze lśniące kasztany
mrugające do mnie z trawy
lato się kończy
rozkładając szeroko skrzydła
odlatuje nasączając świat
nostalgią
poprowadź mnie tam
gdzie natura wybuchła szmaragdem
gdzie tulipany w szkarłatnych tunikach
igrają w słońcu
gdzie rozszalałe ptaki
sławią Amora
przysiądę w ciszy
i wspomnę magiczny moment
pomiędzy ożywczą kroplą dreszczu
a drgnieniem serca
spójrz
już dzień zamyka powieki
konwalie czarem kuszą nozdrza
bez układa się liliowym cieniem na poduszce
zasypiam
rozkwita bielą dzikich śliw
i złocistym runem mleczy
maluje łąki świeżą zielenią traw
sieje wdzięczne stokrotki
zachwyca wiatr
pieszczący lekkim poszumem
pączkujące drzewa i pierwsze listki
wyciągające dłonie ku słońcu
jeszcze jeden krok
i radośnie zanurzam się w dźwiękach
nawoływaniu cukrówek krzyku bażantów
są i owady
pszczoły i puchate trzmiele
wiosna w pełni
***
Nie mów nic
wiatr w
kominie szepce za ciebie
płomień świecy
pełga delikatnie
po twojej
twarzy
pieści
sylwetkę
dodaje miękkości
włosom
powiedz
czy wieczór
spowity w biały tiul
pachnący
szadzią
gasi ogień w
twoim sercu
czy go
wzmaga
