nasza jesień

Jesień zapaliła lasy westchnieniami

rozgorzały klony brzozy i olszyny

nieskazitelnym pięknem płoną dąbrowy

sypią iskrami ogrody

żarzą się parki

płoną nasze serca

wczoraj skreśliłam strofy o miłości

była w nich fascynacja moc wzruszeń

szczypta namiętności i jesień

kolejna razem

dziś uśmiechnę się do zimowitów

przyniosę drwa do kominka

zaparzę herbatę z cynamonem

i powitam wczesne wieczory

pachnące deszczem

i ciepłem twoich ramion

jesiennie

gdyby nie srebrne włosy

moje i twoje

ta jesień by była taka sama

tak samo pachnie deszcz

też klon pyszni się oranżem

spójrz lecą żurawie

wczoraj i dziś

spięte klamrą istnienia i uczuć

dodają smaku chwilom

jutro ukryte we mgle

wabi i intryguje

jakie będą przyszłe jesienie

czy pełne ciepła  czy tęsknoty

Jesienne wspomnienia / pamięci mojej cioci Reginy

podzieliłam się wspomnieniami i mgłą

co omotała pędy winorośli

dom cioci jest taki cichy

jakby usnął wraz z latem

pamiętam tamtą  jesień

jej oczy

ukryte w czerwieni liści

i dłonie suche jak pergamin

widzę w snach jej białe włosy

słyszę milknące echa

i nasze uśmiechy

i tylko natrętny deszcz

dotyka moich włosów

krzyża na jej grobie i kasztanów