cała ja

jestem  tęsknotą mgnieniem

nieuchwytnym marzeniem celem

gdy kocham pachnę wiecznością i rajem

wciąż rozedrgana zmienna

to otulam miękkością

przynoszę ciepło  subtelność ukojenie

to nasączam żarem

migocę spalam się

gdy nienawidzę kąsam spycham do piekła

cała ja

letnia burza

odległy pomruk

aniołowie się gniewają

świat zamarł

wróble zastygły w gnieździe

jeszcze tylko głos wilgi  wibruje

i jaskółki spadają wciąż niżej i niżej

wzrokiem śledzę ostatnie pszczoły kłębiące się przy ulu

zaduch zabiera oddech

już za moment iskry strzelają w przestworzach

i pierwsze krople bębnią

w dachy

wpisują rytm w liście i pąsowe płatki dalii

zaspany kot umyka z werandy

a ja za nim

niosącą z sobą zapach mokrej trawy

i rześkie powietrze pieszczące płuca

spragnione wytchnienia

letni poranek

pod powiekami

świat rozjarzył się złotem

wybiegłam z domu

poranek poczęstował mnie łykiem

wilgotnej mgły

koniczyny na ugorze swawolą za stopami

nad stawem kaczka wiedzie młode

wróble szaleją w zaroślach głogu

jeszcze jeden krok i jeszcze jeden

i las otwiera podwoje

skąpiąc światła

na skraju sarna ściga wiatr

po chwili

wracam ponaglana krzykiem bażanta

zabierając z sobą gałązkę dziurawca

i zapach macierzanki

czas na śniadanie

Poranek

jeszcze noc szarym muślinem

otula łąki lasy i ogrody

a już słońce zachłannie liże widnokrąg oranżem

rozbudzone ptaki jasnymi głosikami

chwalą nadchodzący dzień

rosa czarodziejka jeszcze diamentami

mieni się na listkach ziół

a one już rześką wonią pieszczą nozdrza

czekam na owady

pracowite pszczoły pasikoniki i motyle

kapiące tęczą

ostatnie tajemnice i cienie

to umykają między drzewa

to odpływają ze strzępkami mgły

nastaje ranek

Zachód słonca i po

już niebo płonie

oranżem i złotem

słońce czepia się obłoków

ostatnimi promieniami

wilgoć nasącza rześkością powietrze

wiatr szeptem chwali

nadchodzący wieczór pełen tajemnic

jeszcze podziwiam szkarłatem malowane dalie

kłaniam się nasturcji

a już maciejka roztacza subtelny czar

za chwilę mrok wypełznie z pomiędzy śniących drzew

i głos puszczyka skala ciszę

czas powitać noc

nim powieki opadną

zaśnij

W ziołowym ogrodzie

 

wstało słońce

chodź do ogrodu

przysiądź na ławce

w objęciach sosny szepcącej z cicha

otuli cię z czułością

poczuj zapach ziół wilgotnych od rosy

bazylii i szałwii

spójrz

oregano się kłania z poszumem wiatru

dotknij tymianku i listków hyzopu

czosnek splata w warkocze kolejne liście

i tańczy w rytm muzyki świerszczy

zaparz herbatkę z melisy i mięty

zacznij dzień

już czas