Wiśnia

wiosną

obsypana czarownym kwieciem

roniącym delikatne

jak skrzydła ważki płatki

pod najlżejszym dotykiem wiatru

latem

ubrana w pąsowe owoce

zwieszające się z gałązek

niczym wdzięczne kolczyki

jesienią

omotana nitkami babiego lata

tracąca stopniowo

pomalowane na złoto

szeleszczące z cicha liście

zimą

drzemiąca w ciszy

opuszczonego sadu

pod pierzynką z szadzi