Ty ja i grudzień

dzień odszedł za horyzont

cisza przycupnęła

pod skrzydłami mroku

grudzień chłodzi

ściąga z twarzy uśmiech

drzewa obejmują się ramionami

sen nie nadchodzi

samotność rozparta na poduszce

złorzeczy do ucha

kąsa duszę

czy znowu wytrwam

do brzasku

otulona we wspomnienia

nasłuchując kroków w oddali