Pole

w wiosennej szacie
ukazuje się światu
żywą zielenią oziminy
ledwie śnieg stopnieje

latem szczyci się
falującymi z szelestem dojrzałymi kłosami
w towarzystwie
ażurowych błękitnych chabrów
przyciągających wzrok czerwienią delikatnych maków
i fioletowych wdzięcznych kąkoli

jesienią wita
zapachem świeżo zaoranej ziemi
i krakaniem wszędobylskich wron
z gracją przeskakujących
ze skiby na skibę
w poszukiwaniu jedzenia

zimą oślepia
skrzącą się w słońcu bielą
poznaczoną gdzieniegdzie
tropami zajęcy saren a bywa że i wilków