Cień dawnej łodzi

wsłuchana w echo

kroków Tuwima

podążam w zadumie

uliczkami starej łodzi

uchylając bramy

do czasów minionych

mury warsztatów

otulone ciszą

śnią o dawnej świetności

kominy fabryk

odpoczywają

wspominając dym

igrający ze słońcem

kamienne bruki

wygładzone przez wieki

odchodzą w cień

zabierając z sobą

turkot dorożek

tylko kamienice

przy Piotrkowskiej

wciąż tętnią życiem

podając dłonie teraźniejszości