Zima

wiatr hula po łąkach
czule pieści pola
świat ciszą natchniony
drzemie po opłotkach

drzewa już wzdychają
pod ciężkim brzemieniem
las trzaskiem się wita
nostalgia gra w sercu

zima welon szyje
biel mami spokojem
mróz srebrem maluje
to trawy to krzewy

ptaki już zamilkły
zając miedzę znaczy
słońce twarz przysłania
zadumy to czasy