czemuż

no i czemuż ty

wciąż jeszcze walczysz

po co

nasze dłonie nie dążą już ku sobie

stłamszone serca nie śnią o jutrze

wargi krzyczą o wolności i sławią samotność

jeszcze wczoraj zmysły

miękką falą ciepła pieściły duszę

dziś chłód ścieli się cieniem

jak szary kobierzec

nie chcę twojej czułości nie łaknę wyznań

nie chcę cierpkich słów wojen pojednań

i tego co dla ciebie ważne a mnie kaleczy

odejdź nim droga powrotu

pochwyci mnie w objęcia

i zapomnij